انعقاد و لخته سازی دو فرآیند ضروری هستند که در تصفیه آب برای حذف ناخالصی ها و ذرات از آب استفاده می شوند.در حالی که آنها مرتبط هستند و اغلب به همراه یکدیگر استفاده می شوند، اهداف کمی متفاوت دارند:
انعقاد:
انعقاد مرحله اولیه در تصفیه آب است که در آن مواد منعقد کننده شیمیایی به آب اضافه می شود.رایج ترین منعقد کننده ها هستندسولفات آلومینیوم(آلوم) و کلرید آهن.این مواد شیمیایی برای بی ثبات کردن ذرات باردار (کلوئید) موجود در آب اضافه می شوند.
منعقد کننده ها با خنثی کردن بارهای الکتریکی روی این ذرات کار می کنند.ذرات موجود در آب معمولا دارای بار منفی هستند و منعقد کننده ها یون هایی با بار مثبت وارد می کنند.این خنثی سازی دافعه الکترواستاتیکی بین ذرات را کاهش می دهد و به آنها اجازه می دهد به هم نزدیک شوند.
در نتیجه انعقاد، ذرات کوچک شروع به جمع شدن می‌کنند و ذرات بزرگتر و سنگین‌تری به نام لخته‌ها را تشکیل می‌دهند.این لخته ها هنوز به اندازه کافی بزرگ نیستند که به تنهایی از طریق گرانش خارج از آب مستقر شوند، اما در فرآیندهای تصفیه بعدی راحت تر می توان آنها را کنترل کرد.
لخته:
لخته سازی به دنبال انعقاد در فرآیند تصفیه آب انجام می شود.این شامل هم زدن یا هم زدن آب برای تشویق ذرات کوچکتر لخته به برخورد و ترکیب شدن به لخته های بزرگتر و سنگین تر است.
لخته‌سازی به تشکیل لخته‌های بزرگتر و متراکم‌تر کمک می‌کند که می‌توانند به طور مؤثرتری خارج از آب مستقر شوند.این لخته های بزرگتر راحت تر از آب تصفیه شده جدا می شوند.
در طول فرآیند لخته سازی، ممکن است مواد شیمیایی اضافی به نام فلوکولانت برای کمک به تجمع لخته ها اضافه شود.فلوکولانت های رایج شامل پلیمرها هستند.
به طور خلاصه، انعقاد فرآیند بی ثبات کردن شیمیایی ذرات در آب با خنثی کردن بارهای آنها است، در حالی که لخته سازی فرآیند فیزیکی آوردن این ذرات است.ذرات را با هم بی ثبات کرده و لخته های بزرگتری را تشکیل می دهند.انعقاد و لخته‌سازی با هم به شفاف‌سازی آب کمک می‌کنند و حذف ذرات معلق و ناخالصی‌ها را از طریق فرآیندهای بعدی مانند رسوب‌گذاری و فیلتراسیون در تصفیه‌خانه‌های آب آسان‌تر می‌کنند.
ما می توانیم فلوکولانت، منعقد کننده و سایر مواد شیمیایی تصفیه آب مورد نیاز شما را بر اساس کیفیت آب و نیاز شما ارائه کنیم.ایمیل برای نقل قول رایگان (sales@yuncangchemical.com )
زمان ارسال: سپتامبر 25-2023