وقتی استخر شما برای مدتی بلااستفاده بماند، ممکن است جلبک در آن رشد کند که باعث سبز شدن آب میشود.
یا ممکن است به سطح آب نزدیک دیواره استخر بچسبد که ظاهر خوبی ندارد. اگر میخواهید شنا کنید اما آب استخر در این حالت است، تأثیر بدی بر بدن شما خواهد گذاشت. جلبکها باید برداشته شوند و سپس صبر کنید تا آب زلال شود. جلبکها میتوانند کلر آزاد موجود در استخر را مصرف کنند، آب را کدر کنند و مکانی برای رشد باکتریها فراهم کنند، بنابراین، به یاد داشته باشید که مرتباً استخر خود را بررسی کنید. بهتر است از مقداریجلبک کشبه طور معمول، و به محض تشخیص رشد جلبک، از شوک برای از بین بردن آنها استفاده کنید.
جلبکهای رایج استخر شامل:
جلبک سبز: یک موجود زنده تک سلولی سبز رنگ که در استخرهای شنا نیز رایج است. شناور بودن در آب استخر باعث سبز شدن آب میشود، چسبیدن آنها به دیواره یا کف استخر باعث لغزنده شدن آنها میشود.
سیانوباکتریها: معمولاً رشتههای شناور آبی یا سبز، که در صورت مناسب بودن محیط، مستعد شکوفایی جلبکی هستند، یعنی جلبکها به طور ناگهانی در مناطق وسیع رشد میکنند و نسبت به جلبکهای سبز، تحمل بیشتری در برابر جلبککشها دارند.
جلبک زرد: همچنین به عنوان جلبک خردلی شناخته میشود که عاشق محیط سایه است. این جلبک روی دیوارههای استخر رشد میکند و لکههای پراکنده زرد، طلایی یا قهوهای-سبز ایجاد میکند.
جلبک سیاه: این نوع جلبک، آزاردهندهترین و سختترین نوع جلبک برای از بین بردن در بین تمام جلبکهای استخر است. لکهها یا رگههای سیاه، قهوهای، آبی-سیاه تقریباً به اندازه سر یک پاککن روی دیوارهای استخر ظاهر میشوند. جلبکهای سیاه در برابر جلبککشها بسیار مقاوم هستند و معمولاً فقط با شوک کلر با غلظت بالا و شستشوی دقیق میتوان آنها را از بین برد. یا یک قرص TCCA را داخل ترک کاشی بمالید.
مزایا و معایب جلبککش چیست؟
اصل جلبککشی جلبککشی، مختل کردن عملکردهای فیزیولوژیکی جلبکها، مانند تقسیم سلولی و فتوسنتز، برای از بین بردن آنهاست. جلبککش معمولاً جلبکها را بسیار کند میکشد، بنابراین عمدتاً برای مهار رشد جلبکها استفاده میشود. برای سرکوب تشکیل جلبک، لازم است سطح کلر آزاد در ۱-۳ ppm حفظ شود و مقداری جلبککش برای جلوگیری از تشکیل جلبک اضافه شود. اگر جلبکها شروع به رشد کردهاند، معمولاً از روش شوک کلر برای حذف آنها استفاده میشود که سریعتر و مطمئنتر است. اصل جلبککشی جلبککشی با مختل کردن عملکردهای فیزیولوژیکی جلبکها، مانند تقسیم سلولی و فتوسنتز، برای از بین بردن آنها استفاده میشود. جلبککشی معمولاً جلبکها را بسیار کند میکشد، بنابراین عمدتاً برای مهار رشد جلبکها استفاده میشود، برای سرکوب تشکیل جلبک، لازم است سطح کلر آزاد در ۱-۳ ppm حفظ شود و مقداری جلبککش برای جلوگیری از تشکیل جلبک اضافه شود. اگر جلبکها شروع به رشد کردهاند، معمولاً از روش شوک کلر برای حذف آنها استفاده میشود که سریعتر و مطمئنتر است.
مس کیلیت شده: معمولاً مایعی آبی یا آبی-بنفش با بوی آمونیاک است. مزیت آن این است که هزینه بسیار کمی دارد در حالی که اثر آن بسیار خوب است. علاوه بر این، میتوان از آن به عنوان جلبککش در زمستان برای جلوگیری از رشد جلبک در استخر شنا در طول زمستان استفاده کرد. نکته منفی این است که اگر به طور تصادفی جرعهای از آب استخر بنوشید، میتواند اثر سمی خاصی داشته باشد. در عین حال، ممکن است باعث پوسته پوسته شدن و رسوب شود. در عین حال، ۲۴ ساعت یا حتی یک دقیقه طول میکشد تا اثر کند.
جلبککش پلیکواترنری از نمک آمونیوم: WSCP و APCA دو جلبککش رایج از نمک آمونیوم پلیکواترنری هستند و ویژگیها و روشهای کاربرد آنها تقریباً یکسان است و به صورت مایع زرد روشن دیده میشوند. معمولاً برای جلوگیری از رشد جلبک اضافه میشوند. در عین حال، آنها کف، رسوب یا رنگ ایجاد نمیکنند و از همه مهمتر، سمی نیستند. اگر جلبکها شروع به شکوفایی کردهاند، باید با WSCP یا APCA به آنها شوک وارد کنید.
بنابراین، پس از دانستن مزایا و معایب مربوط به جلبک، ممکن است بسته به شرایط خود، نظراتی داشته باشید. ما میتوانیم تمام مواد شیمیایی فوق را ارائه دهیم و موارد بیشتری در وبسایت ما وجود دارد، از بازدید شما استقبال میکنیم!
زمان ارسال: ۱۶ آوریل ۲۰۲۵